นิยาย Mamory online คำสาปออนไลน์ อลวนโรงเรียนเวทย์(ฮ่ะ?) : Dek-D.com

Mamory online หรือ mro(เอ็มโร่) เป็นเกมออนไลน์ใหม่แกะกล่องที่ฉีกทุกกฎสินค้า ไม่มีโฆษณา ไม่มีการโปรโมท แต่กลับมีความนิยมมากเป็นอันดับต้นๆของเกมออนไลน์!!! หลายคนที่ลองถามจากผู้เล่นในเกมกลับไม่ได้รับคำตอบอะไรจากผู้เล่นเลยแม้แต่คนเดียว เหมือนเป็นคำสาปที่ติดตัวผู้เล่นทุกคน และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เกมออนไลน์เกมนี้ถูกจับตามองเนื่องจากบริษัทคู่แข่งไม่สามารถรู้ข้อมูลรายละเอียดของเกมส์นี้ได้เลยแม้ว่าจะสืบจากแหล่งใดก็ตาม

และในวันนี้จะเป็นวันที่ฉัน ซีร นักสืบสาวโนเนมที่โด่งดังในวงการมืด(โนเนม?) ซึ่งได้รับการว่าจ้างจากบริษัท Gt. Friend online(หากมีชื่อนี้อยู่แล้ว โมขออภัย)ให้เข้าไปสืบข้อมูลภายในเกม ซึ้งฉันก็ไม่ขัดข้อง(เพราะตั้งใจจะเล่นเกมนี้อยู่แล้ว) ทางบริษัท(Gt. Friend online)จึงส่งอุปกรณ์มาให้ แน่นอนว่าขนาดอุปกรณ์เล่นเกมก็ยังไม่เหมือนใครเพราะมันเป็นแค่แว่นตากรอบดำที่เลนท์เป็นแผ่นอะไรซักอย่างสีเทาหม่นเท่านั้นแต่ที่ฉันแปลกใจก็คือ... แว่นที่ถูกส่งมานั้นกลับมีอยู่ถึง 2 อัน ซึ้งอีกอันมีขนาดแค่แมวใส่(?) แต่ซักพักฉันก็เลิกสนใจเพราะคิดว่ามันอาจจะเป็นแว่นขนาดจำลองหรือโมเดลอะไรซักอย่าง แล้วลองสวมแว่น(ที่คาดว่าเป็นของฉัน)ดู ปรากฏว่าอยู่ๆก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมา ก่อนที่สติของฉันจะค่อยๆดับวูบลง...

...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับบรรยากาศที่สุดแสนจะสบาย โดยตอนนี้ฉันกำลังนอนพิงต้นไม้(?)ต้นนึงอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆยืนขึ้นอย่างแช่มช้าแล้วก้าวเท้าอันเรียบเนียนของฉันลงบนพื้นหญ้ายืนรับลมเย็นที่ทำให้หนาวไปทั้งตัว... เดียวน่ะ หนาวเหรอ? ฉันค่อยๆก้มลงมองที่เรือนร่างของตัวเองก่อนจะพบว่า... "กรี๊ดดดดดดด!?!!" ฉันกรี๊ดออกมาดังลั่น เมื่อพบว่าร่างกายของฉันนั้น... ไม่มีอะไรเลย ไม่มีเสื้อ ไม่มีกระโปรง แล้วชุดที่ฉันใส่หล่ะ ม่ะ แม้แต่ชุดชั้นในก็ไม่มี "นี้มันเกมออนไลน์ประเภทไหนเนี้ย!!!" ฉันได้แต่สบถเสียงดังอย่างหัวเสีย แน่หล่ะ ใครจะมานั้งหัวเราะตอนที่เห็นตัวเองยืนแก้ผ้าอยู่กลางทุ่งโล่งแบบนี้ห่ะ ฉันหล่ะอยากจะไปด่าไอ้คนคิดโปรเจ็คนี้ขึ้นมาจริงๆ ก่อนที่ซักพักจะปรากฏ 'เด็ก' ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่สุดแสนจะโมเอะ กำลังยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก "ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะพี่สาวที่หนูมาช้าไปหน่อย พอดีว่าผู้เล่นใหม่ค่อนข้างเยอะน่ะค่ะ ไม่โกรธหนูใช่ไหมค่ะ" 'เด็ก' คนนั้นถามอย่างคาดหวัง(?) "อะ เอ่อ มะ..ไม่โกรธหรอก มันจำเป็นนี้นา" ฉันพูดเสียงแผ่วก่อนที่ 'เด็กน้อย' จะค่อยๆเอ่ยปากอย่างเชื่องช้าแต่ชัดเจน "เอาหล่ะค่ะเพื่อไม่ให้เสียเวลา พี่สาวจะเรียกหนูว่า "แมรี่" ก็ได้น่ะค่ะ ก่อนอื่นไม่ทราบว่าพี่สาวอยากรู้รายระเอียดหรือจะตั้งค่าสถานะก่อนค่ะ" 'เด็กน้อย' ถามอย่างรวบรัด "เอ่อ ตั้งค่าสถานะก่อนหล่ะกัน...ค่ะ" ฉันพูดอย่างตะกุกตะกัก

‘ผู้เล่นใหม่กรุณาตั้งชื่อตัวละครค่ะ’ เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในหัวของฉัน

"ซีร" ฉันตอบกลับอย่างไม่คิดอะไรมาก